Liście mięty oraz ulistnione szczyty pędów należy zbierać w czerwcu, gdy pąki kwiatowe już się pojawią, ale jeszcze zanim mięta zakwitnie. Suszenie natomiast powinno odbywać się w miejscach przewiewnych i ocienionych. Dobrze ususzone liście należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pudełkach.
Mięta pieprzowa jest obok rumianku pospolitego, najpopularniejszym ziołem leczniczym obecnym w domowych apteczkach. Jest ona nie tylko powszechna i popularna, ale co ważne, również wielozadaniowa. W przypadku mięty surowcem leczniczym są liście oraz ulistnione szczyty rośliny. Jej liście zawierają w sobie bogactwo aromatycznych i pożytecznych składników, takich jak: olejek lotny (mentol, mentofuran, menton i inne), kwas askorbinowy, karoten, rutyna, apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursolowy. Nie brakuje w nich także takich składników, jak witamina C i A, żelazo, wapń, potas i magnez.
Picie naparu z mięty pobudza czynności trawienne żołądka, poprawia apetyt, działa wiatropędnie oraz żółciopędnie. Szczególnie poleca się pić miętę w przypadku skurczów żołądka, kolki jelitowej, chorób wątroby oraz dróg żółciowych. Ponadto, płukanie ust naparem z mięty jest pomocne w stanach zapalnych jamy ustnej oraz w celu odświeżenia oddechu.
Suszona mięta dostępna jest w postaci liścia lub jako fix.
